มองดูเดือน เหมือนเตือนให้ใจคิดถึง

ที่รักรักจ๋า หนุ่มนารำพึง คิดถึงนงคราญบ้านนา

พอไกลลืมกัน สาบานก็ลืมสัญญา

ปล่อยให้หลงคอยท่า ลับลาไม่กลับแม้เงา

เคยเคลียคลอ พนอเดินเล่นกับน้อง

ครั้งเมื่องาน เดือนเพ็ญสิบสอง เมื่อตอนลมล่องข้าวเบา

เพื่อนฮาเราเฮ สรวลเสรักกันหนุ่มสาว

อุ่นไอรักรวงข้าว โถเจ้าไม่น่าหน่ายหนี

พอเดือนแรม รักก็แรมร้างเลื่อน

โถดาวขาดเดือน ฉันก็เพื่อนไม่มี

แต่เดือนยังมา ให้ดาวเห็นหน้าทุกที

แต่คนรักข้าซิ เป็นปีมิเคยเห็นหน้า

คงมีใคร เขาคอยเอาใจเก่งนัก

เจ้าถึงลืม ลืมชายที่รัก ให้คอยเหงาหงอยอยู่นา

ยิ่งมองดูเดือน เหมือนเตือนให้ใจผวา

ยิ่งคืนนี้ เดือนจ้า ฉันมาร้องไห้กับเดือน